بيانى را رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم به اميرالمؤمنين فرمودند : انا مدينة الحكمة و هى الجنة و انت يا على بابها [3] . من شهر حكمت ام و اين حكمت بهشت است و اى على تو درب اين بهشتى . اين كه فرمود من شهر حكمتم و تو در اين شهرى نه يعنى همه اطراف اين شهر ديوار است و فقط يك گوشه اش درب است . بلكه همه اطراف اين شهر درب است و هر كس از هر راه بخواهد به من مى رسد , ولى تا از تو نگذرد به من نمى رسد . بايد اول بحضور تو بيايد و بعد به من راه پيدا كند , نظير اين كه خدا سراسر آسمانها را در هنگام تشكيل قيامت درب مى داند : و فتحت السماء فكانت ابوابا [4] . سراسر آسمانها درب اند كه انسان از آسمانها بگذرد نه اينكه يك گوشه معينى از آسمان را بخود اختصاص داده باشد . سراسر مرز مدينه حكمت و علم درب است و رسيدن به شهر حكمت , كه خود بهشت است , بدون استمداد از ولايت اهل بيت عصمت و طهارت ممكن نيست .

انسان اگر خواست خود را بيازمايد كه آيا در بهشت است يا نه , ببيند دلش به گناه تيره و آلوده شد يا نه . اينكه از امام صادق رسيده است كه حضرت فرمودند : تبحر وا قلوبكم . براى همين نكته است كه انسان اگر قلبش را رها كند , نمى داند كه در اين قلب چه گذشت و چه مى گذرد , ولى اگر رها نكند , مى تواند