روزه بگيريد تا گرسنه بشويد و درد گرسنگان را بچشيد . اين به زبان ما با ما سخن
گفتن است . اين براى قدم هاى اوليه است وگرنه چرا ما بايستى بگذاريم كسى
گرسنه باشد در عوض خودمان هميشه سير باشيم ؟ اما اين تعبير آن است كه شما به
فكر قيامت باشيد , چون در قيامت واقعا يك عده اى گرسنه هستند . در عين حالى
كه غذا مى خورند سير نمى شوند , نه اينكه نمى خورند بلكه مى خورند ولى سير نمى
شوند . همانطورى كه در دنيا هرگز سير نمى شدند در دنيا اين حس آز و طمع تمام
شدنى نيست در آخرت هم بصورت
( هل من مزيد)
ظهور مى كند [25] . فرمود : شما به فكر گرسنگى و تشنگى قيامت باشيد نه به
فكر گرسنگى و تشنگى ديگران , آن را كه بايد در قدم هاى اوليه تامين كرد .
( و تصدقوا على فقراء كم و مساكينكم )
روزه براى آن صحنه قيامت است و وظيفه ديگرش در اين ماه آن است كه به فقراء و
مساكين صدقه بدهيد , كه صدقه بايستى با احترام و قصد قربت همراه باشد نه با
تحقير يا ترحم .
( و قروا كباركم و ارحموا صغاركم )
بزرگانتان را گرامى بداريد و كوچكان را رحم كنيد . استاد و معلم را تكريم نمائيد
و بزرگى تنها مربوط به سن نيست بلكه اگر كسى از شما از نظر مقام معنوى بزرگتر
بود او را گرامى بداريد .
روزى از عباس عموى پيامبر پرسيدند [26] : انت اكبر ام رسول الله صلى الله
عليه و آله و سلم ؟ شما بزرگتر هستيد يا رسول الله ( ص ) ؟ فرمود : هو اكبر و
انا اسن . او بزرگتر ولى سن من بيشتر است . اين را مى گويند ادب در گفتار .
نگفت من بزرگترم , گفت او بزرگتر است ولى سن من بيشتر است . يا : هو اكبر و
انا ولدت قبله . به اين تعبير هم نقل شده است . نسبت به بزرگ مقام تكريم را
رعايت كنيد , كوچكان را رحم كنيد . اگر چيزى مى دانيد كه ديگرى نمى داند به او
بياموزيد . تنها مسئله , مسئله عاطفى نيست . تعليم , تربيت , تزكيه و مانند آن
يكى از بهترين شعب رحم به صغار است .