از امام صادق سلام الله عليه نقل شده است كه اوحى الله تبارك و تعالى الى موسى عليه السلام : ما يمنعك من مناجاتى . قال : يا رب اجلك عن المناجات لخلوف فم الصائم . فاوحى الله عزوجل يا موسى لخلوف فم الصائم اطيب عندى من ريح المسك [36] . خداوند به حضرت موسى وحى فرستادند كه چرا با من مناجات نمى كنى ؟ عرض كرد خدايا روزه دارم و در حال روزه دهان خيلى معطر نيست . خداوند فرموداى موسى بوى دهان روزه دار پيش خدا از مشك بالاتر است .

انسان مگر نمى خواهد در آن عالم مطيب و معطر باشد , آنجا كه ديگر سخن از آهو و نافه اش نيست كه عطرى داشته باشد . آنجا روزه است كه انسان را معطر مى كند . باطن روزه بصورت عطر ظهور مى كند , آن هم در سطح بدن , و اما ما فوق او را خداى سبحان مى داند . بسيارى از باطن ها را ما در دنيا مى بينيم كه ظهور مى كنند . تعجب نكنيم كه چگونه نيت و انديشه و ادراك و خاطرات نفسانى در بدن ظهور مى كند . انسان وقتى فهميد يك مطلبى را اشتباها گفته است صورتش سرخ مى شود و خجالت مى كشد , اين انديشه است كه صورت را سرخ مى كند , يا انسان وقتى هراسيد , آن انديشه است كه صورت را زرد مى كند . گاهى هم انديشه و نيت صورت را سفيد مى كند . از امام صادق سلام الله عليه نقل فرموده اند كه اگر كسى در روز گرمى روزه بگيرد و تشنه بشود خداى سبحان هزار فرشته را موكل مى كند تا چهره او را مسح كنند و تا هنگام افطار به او بشارت بدهند و هنگام افطار خداوند عزوجل مى فرمايد : ما اطيت ريحك و روحك يا ملائكتى اشهدوا انى غفرت له [37] . عجب معطرى تو ! چه بوى خوبى دارى ! ملائكه من شاهد باشيد كه من او را آمرزيدم .

باطن روزه انسان را به آنجا مى رساند كه مخاطب خدا قرار مى گيرد , اگر تاكنون مى گفت( يا الله) از آن به بعد خداوند مى فرمايد( يا عبدى) , اگر در روز