( من عمل صالحا ) هر كس كه كار صالح و شايسته انجام بدهد( من ذكر او انثى ) چه مرد , چه زن( و هو مؤمن ) . اگر كارش صالح است بايد جان او هم با ايمان باشد , اين دو قيد است , قيد اول : اگر كسى آدم خوب و مؤمنى باشد ولى بى خاصيت و اثر از حيات طيب برخوردار نيست , جان آگاهى كه عمل مثبت ندارد از زندگى پاك بهره يى نخواهد داشت . اگر كسى كار خوبى كرد ولى آدم خوبى نبود از حيات طيب برخوردار نخواهد شد اين دو , جان خوب داشتن و اثر مثبت نداشتن مانع رسيدن به حيات طيب است , جان بد داشتن و كار خوب كردن آن هم مانع از رسيدن به حيات طيب است .

آنچه كه زمينه رسيدن به حيات طيب را آماده مى كند . اين دو امر است : جان پاك داشتن و عمل صالح كردن , مؤمن بودن و مؤثر بودن , معتقد بودن و گام برداشتن , ايمان آوردن و قيام كردن . جان كامل با عمل صالح اگر در جايى جمع شد زمينه رسيدن به حيات طيب مى شود .

( من عمل صالحا . . . ) اين يك قيد كه كار بايد صالح و شايسته باشد خواه زن , خواه مرد( . من ذكر او و انثى ) قيد دوم( : و هو مؤمن ) . پس اگر يك انسان كافر بيمارستانى ساخت ممكن است از شهرت عصرش برخوردار باشد , از تكريم پيش مردم برخوردار باشد ولى آن حيات طيبى كه منظور قرآن كريم است براى او نيست زيرا جان اول آلوده است , كسى كه جانش تيره و آلوده است چگونه به حيات طيب مى رسد . كسى كه برخلاف نظام همگانى عالم قدم برمى دارد و به تعبير قرآن