((الهى هب لى كمال الانقطاع اليك]( ( خدايا آن كمال را به من مرحمت كن كه يكسره به سمت تو منقطع بشوم . از همه علايق بگسلم و به تو بپيوندم . )

اين قسمت مناجات را آن جوان رزمنده در جبهه خوب لمس مى كند , چرا كه از همه گذشته و به الله پيوسته است . ما مى خوانيم اما او مى چشد , ما مى نويسيم و او مى يابد . در اين مناجات به ما دستور داده اند اين حال را از خدا بخواهيم كه يكباره به الله مرتبط بشويم . آنگاه كه به الله مرتبط شديم نه تنها در مسائل عبادى , اعمالمان براى رضاى خداست و تابع فرمان خداست , بلكه در همه ابعاد يعنى همان چهار جمله يى كه رسول اكرم ( ص ) فرمود( : ان صلاتى و . . . ) همه و همه الهى خواهد بود .

حرفى كه از ما صادر مى شود اگر زشت و ناروا باشد نشان مى دهد كه جان تيره و كدر است . چون حرف به مثابه آن آهنگى است كه با يك تلنگر از يك ظرف سفالين برمى خيزد [1] .

كوزه گر و كاسه گر با يك تلنگر به پختگى و خامى و شكستگى و سلامت كاسه و كوزه پى مى برد . انسان هم كه سخن مى گويد . مثل آن صدايى است كه از كوزه با تلنگر شنيده مى شود . اين سخن نزد