همه قدرتها آيينه قدرت حق است

پس اگر كسى به جايى جز خدا تكيه كند اين در اشتباه است , چرا كه قدرتى جز قدرت حق در عالم حكمفرما نمى باشد . مثل اين كه انسان در يك سالنى قرار دارد كه سقف , كف , ديوارها , درهاى ورودى و خروجى همه اش از آينه است . آبشارى است در كنار و اين انسان نظاره گر تصوير آبشار است در آينه ها فرض كنيد كه سخت تشنه است و چنين مى پندارد كه به هر سو روى آورد از آب سيراب مى شود . از هر سمت آن آبشار بيرونى را نشان مى دهند . تصويرها خودشان آب ندارند كه انسان را سيراب كنند .

بنابراين تشنه يى كه در اين سالن ايستاده است بايد بفهمد كه تمام اين سقف و كف سالن , او را به يك آبشار بيرونى كه واقعيت دارد رهنمون مى سازند وگرنه در آينه آبى نيست كه او را سيراب كند . سراسر عالم كه آيات الهى اند همه خدا را نشان مى دهند و از خود چيزى ندارند . انسان اگر به خودش يا به آسمان و زمين و بالاخره قدرت هاى ظاهرى تكيه كرد مانند همان تشنه يى است كه در آن سالن ايستاده است و براى سيراب شدن به طرف تصوير آبشارها مى رود . بديهى است كه به هر سمت رو مى آورد آن سمت او را به آبشار واقعى هدايت مى كند .

در قيامت تابعين از متبوع جدا مى شوند

اگر آسمان و زمين , قدرت دارد , و اگر دريا و صحرا قدرت دارند