خلاصه درس دوازدهم

1 بهشت محفوف به پيچيدگى ها و دشواريهاست و جهنم محفوف به لذايذ و خوشيها .

2 ميعادگاه عذاب الهى قيامت است كه فاجعه آميزتر و تلخى آن نسبت به تلخى تكاليف دنيا بيشتر است .

3 چون خداوند حق است و حق عالم را به حق خلق كرده است قيامتى در پيش است تا هر انسانى سزاى اعمال خود را ببيند و حال اينكه انسان تبهكار مى پندارد زندگى و مرگ همگان يكسان است و از قيامت خبرى نيست .

4 چون مبدء و معاد يكى است منشأ فراموشى قيامت و مبدء همان هوى پرستى و محور قرار دادن اميال شخصى است .

5 هوى پرستان هم معاد را انكار كرده و مى گويند عالمى جز عالم دنيا نيست و هم مبدء را انكار مى كنند و مى گويند جز گذشت روزگار چيزى ما را از بين نمى برد .

6 روز قيامت ترديدبردار نيست يعنى نه در اصل وقوع معاد شك راه دارد و نه قيامت ظرف شك درباره چيزى است .

7 روز قيامت افرادى كه عمرشان را به بطالت گذرانده اند خسارتشان روشن مى شود .

9 همانطوريكه انسان داراى وظائف فردى است داراى وظائف اجتماعى نيز هست و همانطوريكه فرد در برابر وظايف خود مسئول است انسانها در برابر وظائف اجتماعى خودشان مسئولند .