آن گاه بيان قرآن در كل اين جريان اين است كه( : تلك الدار الاخره نجعلها للذين لا يريدون علوا فى الارض ولا فساد و العاقبة للمتقين ) [3] . آن عالم بلند , آن آخرت كه حيات جاودان است , و زندگى ابدى , زيرا جهان آخرت عالم زنده است و هيچ مرگ در او نيست . خداوند مى فرمايد : آن عالم بلند كه از آن به( تلك) يعنى( آن) تعبير كرده است , آن جهان زنده و جاويد را براى كسى قرار مى دهيم كه اهل استكبار و برترى طلبى و فخرفروشى نباشد . چون بيان قرآن كريم اين است كه انسان فخر فروش محبوب خدا نيست .

در اين آيه كريمه فرموده : آن عالم ابد كه حيات جاودانه را خواهد داشت به كسانى خواهيم داد كه هرگز اعتلا و برترى طلبى نمى كنند و پايان كار از براى افراد باتقوى است . آن چه كه قارون را به آن مسائل مبتلا كرد , فراموشى آخرت بود . آن چه كه يك عده يى را وادار كرد در برابر او بايستند ياد آخرت بود . آن چه كه عده يى را وادار كرد تا موقعيت