در سوره مريم پس از نقل جريان عيسى مسيح ( ع ) فرمود( : فويل للذين كفروا من مشهد يوم عظيم ) [1] . واى به كفار از آن روزى كه روز حضور است . ( مشهد يعنى محضر , شهود يعنى حضور ) . آن روز , روز غيبت نيست .

در قيامت زبان در اختيار ملكات است

در سوره نساء مى فرمايد( : ولا يكتمون الله حديثا ) [2] احدى آن قدرت را ندارد كه سخنان را كتمان كند و حرف ها را مخفى نمايد . هر چه در درون اوست مى گويد . همگان حرف مى زنند زبان در اختيار انسان نيست . زبان در اختيار ملكات و اخلاق اوست نه در اختيار انسان . توضيح اينكه در دنيا زبان در اختيار انسان است . آن چنان در اختيار انسان است كه مى تواند برخلاف باطن اش سخن بگويد . آن چنان در اختيار اوست كه مى تواند برخلاف معتقدات درونى اش حرف بزند . زبان وسيله امتحان الهى است ولى در قيامت زبان در اختيار انسان نيست .

آدم خوابيده حرف مى زند و اين خوابيده ها هر كدام از آنان براساس ملكات درونى شان حرف مى زنند , در يك مسافرخانه كه ده نفر در يك اتاق بزرگ خوابيده اند هر كدام يك كارى داشته و براى هدف و مقصود خاصى به آن جا آمده اند , نتيجتا هر كدام كه مى خواهند حرف بزنند براساس آن خواسته و اميال درونى حرف مى زنند . آن