مسئله مرگ روزى است كه انسان يا سالم است و نتيجتا سلام بر او و يا سالم نيست و از رحمت و سلام خدا دور مى باشد . همچنين روز بعث يا نشور هم يا روز سلامت است كه سلام خدا بر انسان باشد و يا چنين نيست . تنها براى انبيا نبود كه چگونه زندگى كردن و يا چگونه خوردن و پوشيدن را بيان كنند و ديگر هيچ , بلكه ( سلام عليه) . . . يعنى درود بر يحيى در زندگى دنيايى اش و درود بر او در زمان مرگ .

ظهور سلامتى دنيا در قيامت

انسان اگر دوره حيات را با سلامت نگذراند , در لحظه مرگ سلام بر او نيست . همچنان كه اگر در برزخ راحت نباشد , در لحظه قيامت درود بر او نمى باشد . اين كه فرمود پاك به دنيا آمد , چون بر ناپاك درود نيست و پاك زيست چون اگر در دنيا زندگى پاك نداشته باشد , لحظه مرگ را با سلامت نمى گذراند , و پاك برزخ را مى گذراند , يعنى هيچ فشارى در قبر و برزخ و رنج در آن جهان براى او نيست , چون براى انسان معذب درود نمى باشد . بنابراين انبيا چون از ميلاد تا مرگ را به سلامت گذرانده اند , دو مرحله بعدى يعنى مرگ تا قيامت و خود قيامت را به سلامت طى مى كنند .

مرحله اول از ولادت است تا مرگ و مرحله دوم يعنى برزخ كه از مرگ آغاز مى شود و به قيامت پايان مى يابد , ولى مرحله سوم يعنى قيامت حد و نهايت ندارد , چون ابديت محدود به حدى نمى باشد .