جان به مثابه آسمان و بدن به مثابه زمين

بيانى را استاد علامه طباطبايى ( ره ) در تناسب اين چهار جمله دارند . در اين آيه چهار مطلب آمده است . يكى اين كه آن چه را شما در جانتان مخفى كرديد خدا مى داند . دوم آن چه را كه با بيان و يا قلم و يا كردارتان اظهار كرديد , خدا مى داند . سوم اين كه آن چه در آسمانهاست خدا مى داند . چهارم اينكه آن چه در زمين است خدا مى داند . استاد رضوان الله عليه در تناسب اين چهار جمله فرمودند : و آن اين كه ظاهر آيه قرآن كريم مى خواهد بفرمايد جان شما به مثابه آسمان شماست و بدن شما به مثابه زمين شما , و اگر از آسمانتان بارانى , آفتابى , اخترى نبارد و نتابد , زمين هرگز گرم و روشن نمى شود و ميوه نمى دهد .

كدام زمين ميوه مى دهد ؟ آن زمينى كه از آسمان بر آن باران ببارد و از آسمان آفتاب بر آن بتابد . در آن زمين است كه خير و بركت ظاهر مى شود . و اگر چنين نشود , هرگز زمين ميوه نمى دهد . تا جان به منزله آسمان نشد و در آن آفتاب و اخترى پيدا نگرديد و بالنتيجه نورانى نشد . هرگز زبان و چشم و گوش و دست و پا ميوه نمى دهد .

زمين بدن آن گاه ميوه مى دهد كه آسمان جان نورانى باشد . اگر از آسمان جاى نورى بر زمين بدن نتابد هرگز بيان گرم و كار گرم از بدن