در پايان مى فرمايد( : وبشر المؤمنين ) . [1] اين ذيل مربوط به آن صدر است , كه فرمود : خدا از مؤمن خريدار است , و از بازار غير مؤمن چيزى نمى خرد( . انما الدنيا سوق ربح فيها قوم و خسرفيها آخرون ) [2] اين در جوامع روايى است و در كلمات حكما كه فرمودند : دنيا يك بازارى است كه عده يى در آن سود برده و عده يى در آن زيان نمودند . در آيه فرمود : مؤمنين همان هايى هستند كه كالايشان را به خدا فروختند و خداوند خريدار آن شد . البته خريد جان و مال بدين معنا نيست كه انسان حتما كشته شود و يا مال زياد انفاق كند , بلكه هر چه به جان او از ناملايمات , كم و يا زياد مى رسد خدا مى خرد . هر آسيبى كه به مال او مى رسد ولو اندك , خدا مى خرد . اين چنين نيست كه خدا كلى را بخرد و جزيى را نخرد .

اين چنين نيست كه اگر كسى كشته شد خدا او را بخرد ولى اگر وقت صرف كرده و جانش را در حد يك وقت داد و يا آسيب اندكى ديد , خريدارش نباشد , نه , خداوند كم و زياد را مى خرد . در همين سوره مى فرمايد( : ماكان لاهل المدينة و من حولهم من الاعراب ان يتخلفوا عن رسول الله ولا يرغبوا بأنفسهم عن نفسه ) [3] . اولا هيچيك از مردم مدينه يا روستائيان اطراف آن حق ندارند كه به همراه پيامبر ( ص ) در جنگ شركت نكرده و عقب بمانند تا رسول الله ( ص ) برود و اينها بازمانند , و يا در جوامع و مجامعى كه پيامبر اكرم ( ص ) حضور دارند , اينان حاضر نباشند .

چنين حقى براى آنها نمى باشد . ثانيا در روز خطر حق ندارند كه