در اين آيه به داوود پيغمبر فرمود تابع هوى و هوس مباش زيرا پيروى از هوس تو را از راه خدا گمراه مى كند( . ان الذين يضلون عن سبيل الله لهم عذاب شديد بما نسو يوم الحساب ) [1] آن ها كه از راه خدا گمراه شدند عذاب دردناكى دامنگير آن ها خواهد شد . سر اين گمراهى و محكوم شدن به عذاب دردناك , نسيان آخرت و فراموشى روز حساب است( . بما نسوا يوم الحساب ) . ايشان چون روز حساب را فراموشى كردند , از راه منحرف شده , در نتيجه به عذاب شديد محكوم شدند . اين آيه نشان مى دهد كه فراموشى روز حساب باعث گمراهى انسان و در نتيجه محكوم شدنش به عذاب شديد است , و ثابت مى كند ياد قيامت انسان را وادار به راه راست كرده و از عذاب شديد بركنار و محفوظ نگاه مى دارد و اين بسيار روشن است . زيرا فراموشى قيامت زمام امور را به دست هوى مى سپارد ولى توجه به روز قيامت برنامه ها را با كمك عقل , تنظيم مى كند .

به اين مناسبت جريان قيامت و روز حساب را در دو آيه مطرح كرده و مى فرمايد : ممكن نيست قيامت و حساب و كتاب نباشد . قرآن براى اثبات اين مطلب در اين قسمت دو دليل اقامه مى فرمايد : يكى اين كه خدا حق است و خدايى كه حق است كار باطل نمى كند و اگر اين نظام آفرينش به قيامت ختم نشود و حساب و كتابى در عالم نباشد و هر كس هر چه