2 - وقوف در موقفين : در مسأله حج , درك موقفين در روزهاى معين براى قافله ميليونى حجاج , نياز به مرجعى مشخص جهت تعيين روزهاى وقوف در عرفات و منى دارد , و اين مسأله اى است به مراتب مهم تر و حساس تر از آنچه كه مربوط به ماه مبارك رمضان است . زيرا كه در ماه مبارك رمضان , امكان مسافرت و احتياط براى شخص روزه دار وجود دارد , اما در مسأله حج , براى جمعيت كثير حجاج , امكان احتياط و رفت و آمد مكرر به منى و عرفات وجود ندارد . در اين مورد نيز كه تعيين آغاز و انجام حركت بر عهده فرد و يا افراد اجتماع نمى باشد , چاره اى جز رجوع به يك مقام رسمى مشخص وجود ندارد , تا با حكم وى اول ماه معلوم گردد .

3 - حدود الهى و تعزيرات : اقامه حدود , اجراء تعزيرات , دريافت ارش الحكومة , و مانند آن , نه ملك افراد است و نه حق جامعه . نه فردى از افراد , حق دخالت در اين امور را دارند , چون ترجيح بلا مرجح لازم مى آيد , و نه همه حق دخالت دارند , زيرا كه هرج و مرج را به دنبال خواهد داشت . و چون در اختيار مردم نيست قابل استنابه و توكيل نيز نمى باشد . تنها كسى كه رسيدگى به اين امور بر او فرض و لازم است , حاكمى است كه از طرف خداوند تعيين شده باشد .

در برخى از روايات , ضمن اثبات اين مطلب براى حاكم اسلامى , حق عفو در حدود نيز , در شرايطى خاص , مانند آنجا كه اصل جرم به اقرار متهم ثابت شود , به حاكم واگذار شده است .