( ولو نزلناه على بعض الاعجمين فقرأه عليهم ماكانوا به مؤمنين كذلك سلكناه فى قلوب المجرمين لايؤمنون به حتى يروا العذاب الاليم ) . [8]

اگر قرآن به زبان عجم بود , و پيامبرى غير عرب , كتابى را از خداى سبحان تلقى مى كرد و بر عرب مى خواند , خوى عربيتشان ايجاب مى كرد كه آن را نپذيرند , ولى الان بهانه اى ندارند . با اينكه كتاب به زبان آنها است , و ما معارف والاى آن را از تك تك رده هاى ادراكى و تحريكى دلهاى اين گناهكاران عبور داديم , اما هيچ كدام آنها را قبول نكردند . چون قلبى كه همانند سنگ , سخت است , حرف در او اثر نمى كند , مگر اينكه عذاب دردناك الهى را مشاهده كند( حتى يروا العذاب الاليم) .

ياد معاد , سدى در برابر گناه

يكى از عواملى كه انسان را از گناه باز مى دارد و او را به مقام اخلاص مى رساند ياد معاد است . خداى سبحان مى فرمايد ما به ابراهيم و آل ابراهيم يك جائزه داديم :

( انا أخلصناهم بخالصة ) . [9]