الملاصق و المباين يخفيان لتوقيفهما الادراك عند هما لانهما اقرب الى المدرك .
ترجمه : ساتر ملاصق و مبائن به علت توقيف كردنشان ادراك را در نزد خودشان ,
شى را يعنى حقيقت را مى پوشانند زيرا كه به مدرك نزديك ترند .
بيان : ملاصق و مبائن صفت ستراند كه در فص قبل عنوان شده بود لتوقيفهما تعليل
يخفيان است و لانهما تعليل توقيف . و مدرك بصيغت اسم فاعل است . و ظاهر
است كه ساتر خواه ملاصق و خواه مبائن به مدرك نزديك تر از مدرك اند . پس
ادراك بايد از آن دو بگذرند و سپس به مدرك بصيغت اسم مفعول كه آن شى و
حقيقت مفروض است برسد . لذا ساتر ملاصق و مبائن شى را مخفى مى گردانند .
پس خلاصه بيان اين كه : به علت نزديك تر بودن ساتر ملاصق و مبائن به مدرك
بالكسر , ادراك را در نزد خود توقيف مى كنند و سبب خفاى مدرك بالفتح يعنى
حقيقت شى مى گردند و حجاب وى مى شوند .