آنكس كه براى سختى ها و ناملايمات روزگار , مايه ئى از صبر , فراهم نكرده باشد به ناتوانى و عجز در خواهد افتاد . ( كافى ج 2 ص 93 )

روايت دوم عن ابيعبدالله عليه السلام : ان العبد ليكون له عندالله الدرجه لايبلغها بعمله , فيبتليه الله فى جسده اويصاب بماله او يصاب فى ولده , فان هو صبر بلغه الله اياه . ( سفينه البحارج 2 ص 5 )

( براى بنده , مقامى و رتبتى در نظر گرفته شده است كه با عمل بدان نمى تواند رسيد , پس خدا او را به بليه ئى در پيكرش يا خسارتى در مالش يا حادثه ئى براى فرزندانش مبتلا مى سازد , اگر صبر كرد خدا بدان مقام مى رساندش ) .

در اين روايت نقش سازنده و تعالى بخش صبر كاملا آشكار است .

عثمان بن مظعون كه از مسلمانان با سابقه ى صدر اسلام و از مهاجران به حبشه و مدينه بود , فرزند جوان خود را در مدينه از دست داد . سنگينى بار مصيبت بقدرى او را بستوه آورد كه تصميم گرفت هميشه ى عمر , خانه نشين شده به عبادت بپردازد و يكباره دست از فعاليت هاى اجتماعى بردارد . افسردگى ناشى از اين مصيبت , چنان بود كه ترجيح مى داد ديگر هرگز جلوه هاى زندگى را نبيند .