اين تعبيرات گوناگون( جاء) ( , انى ذاهب) و( اسرى) تفنن در تعبير نيست بلكه هر كدام حاكى از واقعيتى است كه در ديگرى نيست , پس اگر انسان سالك , مقدارى از راه را برود , بقيه راه را با جاذبه الهى مى پيمايد و اگر حق تقوا كه نا محدود است , حاصل شد , زمينه دستيابى به كرامت نا متناهى , ايجاد مى شود . البته اگر كسى خدا را طورى كه شايسته اوست شناخت , مى تواند تقواى الهى را هم , آنطور كه شايسته اوست تحصيل كند . در بحثهاى بعد به خواست خدا روشن خواهد شد كه تقوا بدون علم حاصل نمى شود , گرچه علم بدون تقوا ممكن است . تقواى بسيط ساده انديشان , انسان را به آن مقام بلند نمى رساند , بلكه تقواى در سايه معرفت , انسان را به مقامى منبع نائل مى كند , البته معرفت و علمى كه از تقوا نشات گيرد و زمينه تقواى بعدى را فراهم آورد .

نتيجه آنكه , مدار كرامت تقوا است و حد مشخص هم ندارد , پس كرامت هم حد معينى ندارد و انسان كريم مى تواند همانند فرشتگان به برجسته ترين منازل كرامت راه يابد . مثلا آنچه را كه خداى سبحان درباره ملائكه مى فرمايد كه آنها عباد مكرم اند , حضرت اميرالمؤمنين - عليه السلام - درباره اهل بيت رسول اكرم - سلام الله عليهم اجمعين - مى فرمايد :

([ فيهم كرائم القرآن و هم كنوز الرحمن ان نطقوا صدقوا و