معيار تقوا نه نسبى است و نه زوال پذير

آنچه در اين درس مطرح است آنست كه خداى سبحان , تقوا را به عنوان معيارى ثابت و زوال ناپذير معرفى نموده , و فرمود( : ان اكرمكم عند الله اتقيكم ) [1] يعنى معيار كرامت نزد خدا , تقواست و هر چه تقوا بيشتر باشد , كرامت هم نزد خدا افزونتر است و چون خدا حق است و ثابت , آنچه هم كه نزد خداست زوال ناپذير است . لذا اولا اين معيار كرامت امرى ثابت و حق است و خرافى نيست و ثانيا ثابت و پايدار است و نسبى نيست . اين همانست كه مى گويند اصول اخلاقى , هم از حقانيت برخوردارند و هم از اطلاق . اخلاق نظير عادات و رسوم , نسبى نيست كه در نزد ملتى به گونه اى باشد و در نزد قوم و نژاد ديگر به گونه ديگرى . چون عادات و رسوم مربوط به فروع زندگى است , از اين رو گوناگون مى شود ولى اخلاق مربوط به اصول زندگى است , و اصول زندگى به انسانيت انسان مربوط است و انسانيت انسان عوض نمى شود . آنكه انسان را آفريدگار با گرايش خاصى آفريد( لا تبديل لخلق الله ) [2] نه گرايشهاى ذاتى انسانها