فصل هفتم در اين كه تنى چند از بزرگان دين و دانش معارف شريف عرفانى را برهانى كرده اند

مطالب عرفانى را چه نظرى را و چه عملى را وسطى است كه سبب حكم است , يعنى علت ثبوت محمول بر موضوع مسائل آن است . و به فرموده صدرالمتالهين در آخر فصل بيست و ششم مرحله ششم علم كلى اسفار( : اياك و ان تظن بفطانتك البتراء ان مقاصد هؤلاء القوم من اكابر العرفاء و اصطلاحاتهم و كلماتهم المرموزة خالية عن البرهان من قبيل المجازفات التخمينية او التخيلات الشعرية , حاشا هم عن ذلك . ) . . ( ج 1 ط 1 ص 189 ) .

در فصل دوم اين رساله ترجمت فارسى عبارت فوق تا آخر ص 18 به تمام گفته آمد .

بسيار انسان پخته و خيلى ورزيده مى بايد تا معارف و اسرار يافته اش را به قلم و بيان آورد , و به قول بيهقى( : مرد آنگاه دانا شود كه نبشتن گيرد) , ما اوحدى از بزرگانى را كه گردنه هاى علمى را پيموده اند , و منازل سير و سلوك را سپرى