فصل ششم در معرفت نفس به بيان شارع و عارف و حكيم است

حكيم گويد : حكمت معرفت نفس است , و عارف گويد : عرفان معرفت نفس است , و شارع قول هر دو را امضاء فرموده است . از اين سخن نتيجه حاصل گردد كه قرآن و عرفان و برهان از هم جدايى ندارند , و آنكه ميان دين الهى و فلسفه الهى جدايى مى انگارد از خامى و بدگمانى و بدانديشى خود اوست .

در كلمه 15 صد كلمه گفته ايم : آن كه حق معرفت به نفس روزيش شده است فيلسوف است , چه اين كه فلسفه معرفت انسان به نفس خود است , و معرفت نفس ام حكمت است .

و در كلمه 26 آن گفته ايم : آن كه( من عرف نفسه فقد عرف ربه ) را درست فهم كند , جميع مسائل اصيل فلسفى و مطالب قويم حكمت متعالى و حقايق متين عرفانى را از آن استنباط تواند كرد , لذا معرفت نفس را مفتاح خزاين ملكوت