با آنكه ضعيف البنيه وگاهى دچار عوارض وبيمارى مى شد و پزشكان أو را از تحصيل منع مى كردند ، در تحصيل كوشا ومجد بود ، تا آنكه در ميان اقران مشهور ومشار إليه بالبنان گرديد .

بدين جهت عالم بزرگوار آيت الله سيد حسين عرب باغى أو را به محدث ملقب ساخت .

حدود 1310 خورشيدى جهت تكميل وطى مدارج عاليه عازم مشهد مقدس گرديد ودر مدرسه ميرزا جعفر اقامت گزيد ، ومدت چهار سال با جديت تمام از آن حوزه علميه بهره گيرى تام نمود ، در سال 1314 خ كه غائله مسجد گوهرشاد پيش آمد آن مرحوم دستگير شد ودو شب زندانى گرديد ، سپس آزاد وبه تهران رفت ، أو مصمم بود كه به نجف اشرف عزيمت نمايد ولى در تهران به استخدام وزارت فرهنگ در آمد وبه تبريز عزيمت نمود ودر دبيرستان نظام بتدريس پرداخت .

در سال 1320 خورشيدى با ورود روسها به تبريز به تهران بازگشت ودر كتابخانه ملى تهران با سمت رئيس قسمت مخطوطاتبخدمت ادامه داد .

در تهران با عده أي از دانشمندان ومحققين آشنا وطرح دوستى ميان آنها بر قرار گرديد كه از جمله آنها سيد نصر الله تقوى بواسطة شركت در مجلس روزهاى جمعه أو ، وعلامه محمد قزويني ، وعباس اقبال آشتيانى ، وسيد هادى سينا ، وعبد الحميد بديع الزمانى كردستاني ، وجمال الدين اخوى ، وجعفر سلطان القرائى مى باشند .

در اين هنگام تحقيقات خود راشروع وبه نشر آنها اقدام نمود .

در سال 1322 ازدواج نمود ودر سال 1335 بدعوت دانشكده معقول ومنقول به آن دانشكده رفت وتا سال 1347 كه باز نشسته شد در آنجا بتدريس اشتغال داشت .

أو كلاسهاى دبيرستان ودانشگاه را هم گذرانيد ودر اكثر آنها رتبه ء اول راحائر بود ودر سال 1342 در رشته علوم منقول از دانشكده