14 بعثت در نبوت

نبوت , يك برانگيختگى ( بعثت ) است , يعنى رستاخيز و انگيزشى پس از سكون و آرامشى . اين رستاخيز , نخست در باطن و روان خود نبى است و از آن پس در محيط پيرامونش و در جهان .

نبى , با مايه هاى سرشار و بالاتر از عادى , آماده ء تحمل بار مسئوليتى بدان عظمت و سنگينى است , ولى تا پيش از بعثت , اين مايه ها هنوز به ظهور و فعليت نيامده و او همچون يكى از افراد معمولى ديگر در مسير عادى اجتماع , به تلاش و فعاليت مشغول است , وحى الهى در او تحول و انگيزش و انقلابى بوجود مى آورد و رستاخيزى در روان او بپا مى كند . او مبعوث مى شود . . .

آيات اميد بخش سوره ء كوچك[ ( الضحى] ( يادآور آغاز همين رستاخيز در باطن و روان پيامبر عزيز اسلام است :

والضحى بهنگام بر آمدن روز و تابش نور , سوگند .

واليل اذا سجى و به شبانگاه كه تاريكى همه جا را بپوشاند , سوگند .

ما ودعك ربك وما قلى كه پروردگارت ترا فرو نگذاشته و بر تو خشم نگرفته است .