11 توحيد و نفى طبقات اجتماعى

برخورداريهاى متفاوت و متمايز اجتماعى و وجود طبقات ممتاز در كنار طبقات مردم , ستم بزرگ تاريخ بشرى است . زيربناى اعتقادى اين وضع ظالمانه گاه باينصورت كه[ : ( خدايان مختلف كه آفرينش و تدبير طبقات مختلف را در دست دارند هر طبقه ئى را با مزايا و حقوقى خاص پديد آورده اند] ( و گاه باينصورت كه : خداى واحد , گروهى از بشر را با مزايائى در خلقت و طبيعت آفريده و آنان را از ويژگيهاى حقوقى برخوردار ساخته است] ( و گاه بصورتهاى ديگر , در عقيده ء اجتماعات بشرى وجود داشته است . و بنابراين اساس برخوردارى هاى اختصاصى طبقات بالا , موهبتى طبيعى و محروميت هاى طبقات پائين نيز ضرورتى فطرى قلمداد گرديده است .

عقيده بتوحيد , علاوه بر آنكه همه را مخلوق و بنده ء يك خدا مى داند , با آموزشها و معارف ديگرى و همه زائيده از توحيد نيز ريشه هاى اختلاف طبقاتى را از ذهن انسانها و از واقعيت و متن اجتماع , بيرون مى كشد . گوشه يى از اين آموزشها كه در آيات زير نشان آن نمايان است , بدينقرار است :

1 خالق و معبود و مدبر امور همگان خدا است .

2 همه از اصل و ريشه ء مادى واحدى آفريده شده اند .

3 هيچكس در آفرينش , از مزيتى كه منشاء برخورداريهاى حقوقى باشد , بهره مند نيست .

4 همه ء مزيت ها در اختيار همگان و وابسته به تلاشهاى مداوم و كوششها و مجاهدت هاى خود آدمى است .

5 همه ء جهان از آن او است و آدميان همه فقيران درگاه اويند . و و و . . .