نفى عبوديت[ ( خدانما] ( ها چه در لباس قدرتهاى مذهبى ( احبار و رهبان ) و چه در نقش قدرتهاى سياسى و اقتصادى ( طاغوت ملاء مترف ) .

در پيشنهاد اسلام به اهل كتاب نيز در آيه ئى از قرآن , چنين آمده :

قل يا اهل الكتاب تعالوا الى كلمه سواء بيننا وبينكم بگو اى اهل كتاب ! به سوى سخنى كه ميان ما و شما برابر باشد روى قبول آوريد .

الا نعبد الا الله و آن اينكه : هيچكس جز خدا را عبادت نكنيم .

ولا نشرك به شيئا و چيزى را شريك او نداريم .

ولا يتخذ بعضنا بعضا اربابا من دون الله و هيچيك از ما ديگرى را بجاى خدا , رب و سرپرست و مدبر كار خود نگيرد .

فان تولوا فقولوا اشهدوا بانا مسلمون پس اگر سرپيچيدند به آنها بگوئيد : گواه باشيد كه ما تسليم و منقاد اين رويه ايم .

( آل عمران : 64 )

قرآن در كنار اين همه , اطاعت بر گزيدگان و بندگان شايسته و زبده را اطاعت خود مى داند و در چند آيه , قدرتهاى اجرائى جامعه ( رسول و اولوالامر ) را معرفى مى كند .