وى در اين خطابه مى گويد( : يقينا ميدانى كه عراق را با شمشير فتح نكرده ئى و بازور بر آن مسلط نگشته ئى ! بلكه چندان كه خود ميدانى با حسن عهد كردى و ميثاق خدائى بستى كه حكومت پس از تو از او باشد حال اگر وفا كنى شايسته ى اينكارى و اگر بخواهى عذر و حيله در پيش گيرى ستم كرده ئى بخدا سوگند كه در پشت سر حسن اسبهاى نيكو و ساعدهاى محكم و شمشيرهاى برنده آماده است , اگر يك وجب به غدر و مكر پيش آيى بازوى نيرومندى را دريارى او پيش روى خود خواهى ديد , تو نيكو ميدانى كه مردم عراق از روزى كه بغض تو را به دل گرفتند , يك لحظه به تو محبت نورزيده اند) [1]

شواهد ديگرى نيز بر اين موضوع هست كه ياد كردن همه ى آنها با اختصار مورد نظر ما سازگار نيست

5 - ديگر مواد قرار داد

چنانكه مى بينيد بررسى ما در پيرامون فرازهاى برجسته ى قرار داد , تاكنون از دو ماده ى : اول و دوم فراتر نرفته است

و اما ماده ى سوم در موضوع اين ماده در فصل 14 مطالبى به تفصيل گذشت در فصل 16 بمناسبت بحث از روايت( ورقه ى سفيد) بدينموضوع اشاره كرديم كه اين روايت قرينه ى مهمى است بر اينكه در ميان روايات