كه قادر نيست كلام خود را بيان نمايد ، اين سخن به گوش أمير المؤمنين عليه السلام رسيد ، امام حسن عليه السلام را خواست وفرمود : أي پسر پيامبر مردم كوفه در مورد تو سخنى مى گويند كه آنرا زشت مى شمارم ، خود را به مردم بنمايان ، امام حسن عليه السلام گفت : من هنگامى كه چشمانم به شما مى افتد قادر به سخن گفتن نيستم ، آن حضرت فرمود : من به كنارى مى روم ، ندا داده شد ومردم جمع شدند ، امام بالاى منبر رفت وخطبه أي بسيار كوتاه وبليغ خواند ، كه مردم گريستند ، آنگاه فرمود : أي مردم ! در سخن پروردگارتان بينديشيد كه فرموده : خداوند آدم ونوح وخاندان ابراهيم وخاندان عمران را بر جهانيان برگزيد ، كه بعضى از آنها فرزندان يكديگرند ، وخدا شنوا ودانا است .

پس ما فرزندان آدم ، واز تيره نوح ، واز برگزيدگان ابراهيم ، وسلاله اسماعيل ، وخاندان محمديم صلى الله عليه واله .

ما در ميان شما مانند آسمان برافراشته ، وزمين گسترده ، وخورشيد درخشان ، وهمانند درخت زيتوني هستيم كه به شرق وغرب متمايلنبوده وزيتونش بركت داده شده است .