فصل سوم در اينكه خداوند در هر چيز به كم اكتفاء كرد و حد براى آن معين فرموده است مگر در ذكر و دعا , و در آن چهار تبصره است .

فصل چهارم در بيان عدد مأثور در بعضى ادعيه و اذكار است .

فصل پنجم در بيان اوقات و امكنه است . و در آن يك تبصره است .

فصل ششم در بيان طهارت داعى است .

فصل هفتم در احتراز از دعاى ملحون است . و در آن دو تبصره است .

فصل هشتم در دعاى مأثور و غير مأثور است . و در آن يك تبصره است .

فصل نهم در دو مطلب است يكى در اختلافات سنوح احوال دعات , و ديگر در بيان نحوه افاضه القاعات . و در آن يك تبصره است .

فصل دهم در ادب مع الله است كه به هفت قلم آراسته شده است . و در آن سه تبصره است . قلم اول اينكه در ادب مع الله حضور قلب بايد , دوم اينكه بدون اذن تصرف نكند , سوم اينكه عبادت حبى باشد , چهارم اينكه خدا را به اسماى حسنى بخواند , پنجم در موضوع وقايه است , ششم در عدم اعتداى در دعا است , هفتم در تعظيم اسماء الله تعالى است .

فصل يازدهم در سر استجابت دعا است . و در آن دو تبصره است .