فرانز رينهلدوُن فرانك، بنيان گذار مكتب ارلانگن در الاهيات بود. فرانك سعى كرد نوعى الاهيات متعادل را سامان دهد كه هم به بعد ذهنىِ[1] ايمان توجه داشته باشد و هم به‌ بعد عينى[2] آن. از نظر او تجربه مسيحىِ تولد دوباره،[3] اساس و پايه عقايد مسيحى است و علاوه بر آن، اين تجربه، فراتر از خودش، بر علت حدوث و بقايش، يعنى خدا، دلالت‌دارد. تأكيد فراوان اتو بر زمينه‌هاى ذهنى و عينى دين، از همين‌جا ريشه مى‌گيرد. از همه مهم‌تر اين كه اتو توسط فرانك با آثار شلايرماخر آشنا شد و اين آشنايى، به تدريج تبديل به علاقه‌مندى و شيفتگى به آرا و افكار او گرديد و تا آخر عمر با اتو باقى ماند. مطمئناً دوره دوم اقامت اتو در ارلانگن، نقطه عطفى در افكار و عقايد الاهياتى او به‌شمارمى‌رود. در اين دوره بود كه اتو از محافظه‌كارى پيشين خود جدا شد و با بيش‌تر اساتيدش در ارلانگن اختلاف نظر پيدا كرد. او در پايان اين دوره اقامت در ارلانگن، مى‌گويد:

زمين زير پاى من ناپديد شد، و اين نتيجه تحصيلات من در ارلانگن بود. من آن‌جا رفتم نه چندان براى جست جوى حقيقت، بلكه بيش‌تر براى تثبيت عقايد خودم؛ اما آن‌جا را با اين تصميم ترك گفتم كه در جست جوى چيزى جز حقيقت نباشم، حتى اگر خطر اين كه آن را در غيرمسيح بيابم، مرا تهديد كند.[4]

از اواخر سال 1889 تا اوايل سال 1891 اتو در باواريا[5] به تحصيل پرداخت؛ اما در تابستان 1891 دوباره به گوتينگن رفت و تا سال 1899، يعنى هشت سال، در آن‌جا ماند. در اين دوره، او به تئودور هرينگ،[6] از اعضاى مكتب ريشل[7] علاقه‌مند شد. ريشل را از بنيان گذاران مكتب الاهيات ليبرال به شمار مى‌آورند. آلبرخت ريشل[8] (1822 – 1889)

متكلم معروف آلمانى در نيمه دوم قرن نوزدهم، بر جنبه انسانى و اخلاقى مسيحيت