مقدمه :

آنچه امروز جامعه بشريت متمدن و پيشرفته و چيره بر طبيعت را به زانو در آورده خلاء اخلاق است

جوامعى كه تمامى امكانات زندگى مادى را نه تنها در حد كفاف , بلكه در حد رفاه مهيا ساخته اند اما نتوانسته اند بهره چندانى از اين سفره رنگين زندگى ببرند و به صراحت اعتراف مى كنند كه :

( ( در حالى كه پدران ما در شبانه روز 14 الى 16 ساعت كار طاقت فرسا داشتند و از تكنيك سهل كننده زندگى بى بهره بودند و ما ساعات كارمان به 8 ساعت و گاه 6 يا 5 ساعت تقليل يافته است و 18 الى 19 ساعت اوقات فراغت داريم و به كمك صنعت , وسائل رفاهى و تفريحى ما به مراتب افزونتر شده است , اما با كمال تأسف بايد بگوييم كه لذت ما از زندگى به مراتب كمتر از پيشينيان است ) )

آمار قتل و جنايت و تجاوزات به عنف در ملل پيشرفته قابل مقايسه با جوامع ديگر نيست آمار خودكشيها درد بى درمان ديگرى است