اگر مردم شخصي را كه خداوند از او راضي است به رهبري
خودبرگزيدند و فرد يا افرادي به بهانهاي مانند عيب يا بدعت از فرمان
ويسرپيچي كردند، بايد او ]خاطي[ به آنچه از آن خارج شده باز
گردانند ودر صورت استنكاف، بايد، بدان سبب كه راهي جز راه مومنان
برگزيدهاست، باوي نبرد كنند.
حضرت در نامهاي به يكي از سران لشكرش ميفرمايد:
اگر مخالفان به سايه اطاعت برگشتند، اين چيزي است كه
ماميخواهيم؛ اما اگر كارشان به جدايي و عصيان و سركوبي كشيده شد،با
يارانت عليه سركش و عصيانگر ستيز كن.
حضرت درباره طلحه و زبير ـ كه به توطئه براندازي حكومت علوي دستيازيده بودند ـ فرمود:
من، به ياري ياران حق، كساني را كه از حق روي گرداندهاند ميزنم، بهياري اطاعت كنندگان با سركشان مبارزه ميكنم.
بيان گفتارهاي حضرت در اين باره مجالي ديگر ميجويد. در
پايان به ذكرسخن امام(ع) در خصوص حق حكومت در ستيز با دو گروه
عمده طلبكارانكاذب از حكومت و پايمال كنندگان حقوق حكومت بسنده
ميكنيم.
آگاه باشيد همانا من با دو گروه ميجنگم: مدعي حقي كه از آن بي بهرهاست و مكلفي كه به تكليفش عمل نميكند.