روزها، راز و نيازشان در شب ها و حتى از تعدادشان (لعدد اصحاب البدر) و... سخن به ميان آمده است. در صحاح سته نيز از ياران جنگجوى آن حضرت كه از جانب مشرق (خراسان) قيام مى كنند و داراى پرچم هاى سياهى هستند ياد شده است كه در فصل گذشته برخى از روايات آن بيان شد. در اين فصل به ذكر رواياتى كه درباره ى نزول حضرت عيسى (عليه السلام) جهت يارى آن حضرت وارد شده است، بسنده مى شود.

1 ـ ابوهريره از پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله) روايت مى كند كه فرمود: «كيف انتم اذا نزل ابن مريم فيكم و امامكم منكم; چگونه خواهيد بود، هنگامى كه پسر مريم در ميان شما نازل شود و پيشواى شما از ميان خود شما باشد؟»[1]

2 ـ ابو امامه ى باهلى از پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) روايت مى كند كه فرمود: «هم (عرب) يومئذ قليل، و جُلُّهم ببيت المقدس و امامهم مهدى رجل صالح، فبينما امامهم قد تقدّم يُصلّى بهم الصبح، اذ نزل عيسى بن مريم حين كبّر للصبح، فرجع ذلك الامام ينكص، ليتقدم عيسى يُصلّى بالناس، فيَضَع عيسى يده بين كِتفَيه فيقول: تقدَّم فصلّها، فانّها لك أقيمت، فيصلّى بهم امامُهم; آن روز، جماعت عرب اندك و ضعيفند و بيشتر آنان در «بيت المقدس» جمع هستند و امامشان مهدى (عج) ، مرد صالح، است، پس امامشان در حالى كه اذان صبح گفته مى شود قدم جلو مى گذارد تا نماز صبح را به جماعت بخواند در همين حال عيسى (عليه السلام) فرود مى آيد. پس امامشان (مهدى (عج)) برمى گردد تا عيسى براى اقامه ى نماز به جلو بايستد، ولىّ عيسى دستش را روى شانه او (مهدى (عج) ) گذاشته، مى گويد: شما جلو بايستيد كه امامتِ نماز براى شما برپا شده است. آن گاه