شمرده است.[1] كه به عنوان نمونه نام چند كتاب را ذكر مى شود: «اخبار المهدى» نوشته ى حمّاد بن يعقوب، «البرهان فى علامات مهدى آخرالزمان» نوشته ى على بن حسام الدين متّقى هندى، «البيان فى اخبار صاحب الزمان» نوشته ى ابوعبدالله محمد بن يوسف گنجى شافعى، «مناقب المهدى» نوشته ى حافظ ابونعيم اصفهانى، «فوائد الفِكَر فى المهدى المنتظر» نوشته ى يوسف كرمى اصفهانى.

آن چه در پى مى آيد نمونه اى است از ده ها و صدها سخن كه عالمان ياد شده، در طول سده ها و عصرها در كتاب هاى خويش آورده اند.

1 ـ ابن حجر هيْثَمى شافعى: «ابوالقاسم، محمّد، الحجّة، عمر او پس از درگذشت پدرش، پنج سال بود. خدا در همين سنين به او حكمت ربّانى را عطا كرد. او را قائم منتظر گويند. خبرهاى متواتره رسيده است كه مهدى از اين امت است و عيسى (عليه السلام)از آسمان فرود خواهد آمد و پشت سر مهدى نماز خواهد خواند».[2]

2 ـ عمادالدين ابن كثير دمشقى: «مقصود از پرچم هاى سياه كه در روايت هاى مهدى ذكر شده پرچم هاى سياهى نيست كه ابومسلم خراسانى برافراشت و دولت بنى اميّه را ساقط كرد بلكه مقصود، پرچم هاى سياهى است كه ياران مهدى خواهند افراشت».[3]

3 ـ ابن ابى الحديد مدائنى: «ميان همه ى فرقه هاى مسلمين اتفاق قطعى است كه عمر دنيا و احكام تكاليف پايان نمى پذيرد مگر پس از ظهور مهدى (عليه السلام)».[4]

4 ـ شيخ محمد عبدُه: «خاص و عام مى دانند كه در خبرها و حديث ها، ضمن برشمردن نشانه هاى قيام قيامت چنين آمده است: مردى از اهل بيت پيامبر (صلى الله عليه وآله)خروج