فرمود: ما از طرف خدا مأذون نيستيم آن را براى شما بيان كنيم. عرض كردم: وجه حكمت غيبت آن حضرت چيست؟ فرمود: وجه حكمتش همان وجه حكمت غيبت حجّت هاى خداى تعالى مى باشد (چنان كه خضر، يوسف، يونس و ديگران و حضرت امام زين العابدين (عليه السلام) مدّتى از زمان خود را در غيبت بسر بردند) حكمت غيبت حضرت مهدى (عليه السلام) بيان نمى شود مگر بعد از آن كه آن بزرگوار ظهور كند، هم چنان كه حكمت كارهايى كه حضرت خضر پيغمبر انجام داد مانند شكستن كشتى روى آب دريا و كشتن يك پسر بچّه ى بى گناه و ساختن ديوار براى حضرت موسى (عليه السلام)آشكار نشد مگر پس از آن كه بنا شد از هم جدا شوند».

حكمت هاى غيبت زياد هستند و فلسفه ى آن بسيار است و مصلحت نيست كه آشكار شود به طورى كه امامان اجازه ى بيان آن ها را ندارند، زيرا كه مطلب از اسرار خدا است و محرم اسرار نبايد افشا كند.

سپس امام صادق (عليه السلام) در ادامه ى حديث مى فرمايد: «اى پسر فضل هاشمى همانا اين امر امرى است از امرهاى خدا و سِرّى است از اسرار خدا و غيبت از غيب هاى خدا است (يعنى محرمانه است) وقتى كه ما خداى عزّوجلّ را حكيم بدانيم تصديق مى كنيم كه كارهاى او همه از روى حكمت است، گرچه وجهش براى ما روشن نشود».

از اين حديث معتبر به همراه حديث هاى پيش از اين، مى فهميم كه در كارهاى الهى حكمت هاى زيادى است كه بعضى از آن ها كه در اظهارش مصلحت هست، اظهار فرموده اند و نكته هاى ديگرى نيز وجود دارد كه اظهارش مصلحت نيست و حتى امامان اجازه ندارند آن ها را براى مردم بيان كنند، مگر بعد از ظهور آن حضرت(عج) .