آن چنان كه قرآن خبر مى دهد، زمانى فرعون با تمامى تكبر خود، فرياد بر مى آورد كه: «اى هامان! خشتى در آتش، پخته و از آن برايم قصرى بلندپايه بساز تا از خداى موسى اطلاع يابم»[1] و امروز هم فرعون مدرن فرياد مى زند و به هامان خود دستور مى دهد: «برايم مهندسى ژنتيك بساز تا با تغيير دادن مخلوقات و وضع نظام خود بر روى زمين، به استقلال از خداى انجيل برسم». اين نظام امروزى كه انسان در آن نه تنها خود را از خدا مستغنى مى داند، بلكه مى خواهد كار خدا را هم به عهده گيرد در نهايت به فاجعه اى جهانى منتهى مى شود.

امام جعفر صادق (عليه السلام) مى فرمايد: «منجى عالم كه در پس پرده ى غيبت به سر مى برد، ظهور نمى كند مگر اين كه نُه نفر از ده نفر بر روى زمين از بين رفته باشند».[2]

فقط در آن زمان است كه مردم جهان سيستم ارزشى مبتنى بر عقل بشرى را از خود دور مى كنند و البته اين كار به يك باره رخ نمى دهد. همان طور كه مردم زير يوغ كمونيسم، يك باره راه خدا را اختيار نكردند و به جاى گمراهى اوّل، به گمراهى ديگرى يعنى به دمكراسى مبتنى بر سكولاريسم پناه بردند. به اين ترتيب، عقل هاى بشرى دوباره نظام نوينى بنا مى كند كه قهراً به بن بست خواهد رسيد و اين دور ادامه پيدا مى كند تا بشر كاملاً خسته شود، آن گاه اكثر مردم جهان از مصلحت انديشى هاى انسانى سير مى شوند و جامعه ى بشر كه از ميان آنان بيشتر ستم ديدگان خواهند بود آرزوى رسيدن به حق و عدالت مى كنند، ولى چون آن را در زمين نخواهند يافت تمام، اميدشان به آسمان معطوف مى شود و اين حالت بشر در آن روز، همان تحقق شرايط ظهور منجى بزرگ عالم، يعنى مهدى موعود (عليه السلام)مى باشد.