نام کتاب : بررسي نظريه هاي نجات و مباني مهدويت نویسنده : ابراهیم آودیچ جلد : 1 صفحه : 146
3 ـ مهدى
در باورهاى اسلامى ـ شيعى، در فرجامين روز گيتى، اثرى از شر و شقاوت و بدبختى برجاى نخواهد ماند و حتّى اگر يك روز از عمر
جهان باقى مانده باشد، مردى از سلاله ى پيامبر اسلام در قيامى خونين و انقلابى پر دامنه، غلبه ى نهايى نيكى ها را به ارمغان خواهد
آورد. اين موعود در فرهنگ اسلامى ـ شيعى، مهدى نام دارد:
^ «دنيا تمام نخواهد شد تا اين كه مردى از اهل بيت من كه مهدى ناميده مى شود بر مردم حكومت كند.»[1]
^ «بشارت باد شما را به مهدى. در هنگام پراكندگى مردم و وقوع گرفتارى هاى سخت، ظاهر مى شود و زمين را از عدل و داد پر مى كند، دل
هاى
پيروانش را سرشار از عبادت نموده، عدلش همه را فرا مى گيرد.»[2]
مهدى، آخرين نفر از سلسله ى دوازده گانه ى امامانى است كه حتّى از روزگار خود پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله) نيز نام بردار
بودند:
^ «رسول خدا فرمود: هنگامى كه عروج كردم به سوى پروردگارم جل جلاله،
ندايى آمد كه: يا محمد! ... آيا از آدميان وزير و برادر گرفته اى؟
... اى محمد براى تو از آدميان على بن ابيطالب را اختيار كردم و به تو
ارزانى داشتم كه از پشت او يازده راهنما بيايد كه همه از خاندانت
باشند، از دخترت، و آخرين از آن ها مردى است كه عيسى بن مريم پشت سرش نماز
گزارد و زمين را از عدل پر مى كند چنان كه به ستم و
[1]ـ المجلسى، [العلامة] محمد باقر، بحارالانوار، ج 51، ص 75، (چاپ بيروت).