[1]ـ ويدن گرن، گئو، دينهاى ايرانى، (ترجمه ى منوچهر فرهنگ)، آگاهان ايده، 1377 ش، ص 129.

[2]ـ اين معنا از نصّ اوستا مستفاد مى شود: اوستا، فروردين يشت، بند 129 ; نيز: پورداوود، ابراهيم، سوشيانت موعود مزديسنا، ص 8 .

[3]ـ گاثاها يا گاهان، عنوان كلّى هفده سرود از هفتاد و دو سرود ابتداى اوستا فعلى، موسوم به «يَسنَه» است كه به اعتقاد محققّان، توسط زرتشت خلق شده اند. اين سرودها، در پنج گروه موسوم به «گاه» ترتيب يافته و عبارتند از:«اَهونَودَگاه»، «اُشْتَوَدگاه»، «سِپَنتْمَدْگاه»، «وُهوخشْتَرگاه» و «وَهيشتوايشت گاه».

[4]ـ درباره ى اين اعتقاد و دلايل آن، ر . ك: بويس، مرى، تاريخ كيش زرتشت، (ترجمه ى همايون صنعتى زاده)، توس، 1377 ش، ج 1، ص 325; نيز: پورداوود، ابراهيم، سوشيانت موعود مزديسنا، ص 9.

[5]ـ درباره ى معناى اَشَه Aىa، اجماع قاطعى وجود ندارد ولى معمولاً آن را راستى، حقيقت، نظم و ترتيب كامل، قانون ابدىِ آفرينش مقرّر مزدايى دانسته اند. از همين رو بيشتر مترجمان اوستا، ترجيح داده اند كه اين واژه را به همان صورت اصلى نقل كنند.