وادى ايمن ‌ محلى است كه حضرت موسى بعد از سرگردانى و حيرت در بيابان به آنجا درآمد و انوار الهى را از درختى مشاهده كرد.

اَيْمَن ‌ طرف راست، مبارك و ميمون

درخت ‌ حقيقت انسان است كه محل تجلّى ذات و صفات الهى است.

اين بيت اشاره به آيه «نودى من شاطىء الواد الايمن فى البقعه المباركة من الشجرة ان يا موسى انّى انا الله رب العالمين[1]» دارد. يعنى از كرانه راست رودخانه در جايگاه با بركت و ميمون از ميان درخت آواز داده شد، اى موسى به درستى كه منم خدا پروردگار جهانيان. مقصود شيخ در اين بيت اين است كه سالك راه حق بايد به تزكيه نفس بپردازد و آينه دل خود را از زنگار و غبار اغيار پاك و مصفا گرداند بطورى كه به حكم الهى نداى «انى انا الله» را بشنود و خود و خداى خود را بشناسد. بنابراين تو اگر خود را تزكيه و پاك گردانى درخت نيز با تو سخن خواهد  گفت.