گرديده است و وجودى براى خود نمى شناسد.

مصراع دوم اشاره به نهايت كمال معرفت خداوندى دارد. سالك در اين مرحله به هر جزء و ذره اى از عالم كه نگاه مى كند خدا مى بيند يعنى به بقاء بالله رسيده است.

حكيم ‌ دانشمند، فيلسوف، آشنا به حكمت و فلسفه

تصنيف ‌ صنف صنف كردن، دسته دسته كردن، گردآوردن، فراهم ساختن(ف-م)

عالمان و محققان كه درباره تفكر تحقيق كرده و رساله نوشته اند تفكّر را چنين تعريف كرده اند.

تصّور ‌ انديشيدن، چيزى را در ذهن آوردن، تصور بدون استدلال است.(ف-م)

هنگامى كه در دل سالك صورتى از صور مختلفه بوجود آيد يا در دل خطور كند حكما و علما ابتدا نام اين تصوّر را تذكّر گفته اند.

عُرف ‌ آنچه نزد عامه قابل قبول است; آنچه عموم آنرا پذيرفته اند.

عبرت ‌ پند گرفتن، در اينجا به معنى از صورتى به صورت ديگر رفتن و يا عبور از جزء به كلّ است.

خاقانى در اين باره چنين سروده است: