مولانا در اين باره چنين گويد:

افسانه ‌ ب943

افسون ‌ حيله و مكر، سحر و جادو(ف-م)

بند ‌ حيله و فريب(ف-م)

ريشخند ‌ تملّق از روى استهزاءِ، مسخره(ف-م)

همه نسبت هاى نسبى و سببى براى سالك راه حق افسون و نيرنگ است و حجاب و مانع سالك در سير و سلوك است و همه اينها سخنانى تملق آميز است كه به يكديگر مى گويند و با اين روش هرگز به معرفت حق و مطلوب حقيقى دست نمى يابند.

مردى ‌ ب883

مردان ‌ اشاره به عارف آگاه و سالك وارسته است.

با آراستگى باطن به صفات نيك انسانى همچون عارفان و سالكان وارسته خود را از تعلّقات و تعيّنات مادى رها كن و در سير الى الله گام بردار و حقوق شرعى هيچ كس را در دنياى فانى ضايع مگردان.