اين بيت ناظر بر آيه ﴿و سقاهم ربهم شراباً طهورا﴾[2] است.

معنى «سقاهم ربهم» چيست؟ در اين باره تفكّر و انديشه كن; زيرا عارف را با خدا حالتى است كه جز با مراقبه و مكاشفه حاصل نمى گردد.

معنى «طهورا» در «شراباً طهورا»چيست؟ در واقع آن است كه سالك و عارف از مستى آن شراب، وجود مجازى خود را از تعينات و تعلّقات كه حجاب چهره معشوق است صاف و پاك گرداند.

زهى ‌ «زه به كسر اول و سكون ثانى به معنى پاداش نيكى است و كلمه اى باشد در محل تحسين گويند همچو آفرين»،[3] خوشا.

شربت ‌ منظور «شراباً طهورا» است.

لذّت ‌ سرخوشى ناشى از مشاهده جمال حق است.

ذوق ‌ نور عرفانى است كه از غايت خوشى باده حق، سالك از خود بيخود مى شود.