هنگامى كه ملاحت از عالم بى مثالى- عالم ملكوت - به عالم ملك - دنياى مادّى - فرود آمد تمام حُسن و زيبايى ها را تحت الشعاع خود قرار داد و در سيطره زيبايى خود درآورد و از بسيارى زيبايى شور و فتنه در دلها برپا كرد و نظم و ترتيب عالم را به هم ريخت.

حُسن ‌ ب 618

ملاحت كه در حقيقت نور تجلّيات حقّ بر عالم موجودات و ممكنات است، از بسيارى زيبايى و جمال حاكم بر زيبايى هاست و تمامى دلها را مجذوب خود مى كند و زمانى با بيان و كلام زيباى خود، همچون شمشير بُرّنده و آبدار است.

ملاحت ‌ ب621

فصاحت ‌ ب620

ملاحت هنگامى كه در صورت انسان ظاهر شود آن را ملاحت مى خوانند و هر گاه كه به صورت نطق ظاهر شود آن را فصاحت مى گويند.امّا اين دو، يك حقيقت بيشتر نمى باشند.

ولىّ ‌ ب336

شاه ‌ سمبل حاكميّت و قدرت است.