﴿خلق الانسان من علق﴾[1] از آب و گل آفريده شد و به طور كلّى از ماديّات صاف و پاك شد از جانب حقّ به حكم ﴿نفخت فيه من روحى﴾[2] روح در كالبد او دميده مى شود و آدمى به زيور انسانى آراسته مى گردد.

تسويه ‌ برابر كردن، مساوى ساختن(ف-م)

اجزاى اركان ‌ منظور عناصر اربعه آتش، باد، آب و خاك است.

فروغ ‌ روشنايى

عالم جان ‌ عالم ارواح

هر گاه چهار عنصر آتش، باد، آب و خاك به اعتدال و مساوات برسند طبيعت انسان را به وجود مى آورند و آنگاه روشنايى نور روح در بدن آدمى مى تابد و ظلمت آب و گل بدن را از بين مى برد.

تمثيل براى روح و تشبيه آن به خورشيد

آن هنگامى كه اجزاى اركان به اعتدال و مساوات مى رسند شعاع نور روح به تن مى تابد و ظلمت كوه تن تيره و خاكى آدمى را روشن مى كند همان طور كه شعاع نور خورشيد به زمين تاريك مى تابد و آن را روشن مى كند.شيخ روح را تشبيه به خورشيد كرده است كه باعث روشنايى تن مى گردد.