بنابراين كسى كه خدا را شناخته و عارف به معرفت حقيقى گشته باشد.به حكم ﴿الا انّ اولياء الله لا خوف عليهم و لا هم يحزنون﴾[1] از حقّ نمى ترسد زيرا عارف كسى است كه وجود غير حقيقى خود را فانى دانسته و آن را در وجود حقّ مى بيند.

سالك اگر در مسير الى الله روانه شود، چون طالب وصال معشوق و محبوب است از هر آنچه غير حقّ است خود را رها مى كند پس خوف و ترسى از فناى وجود مجازى خود ندارد. چنين سالكى چون عاشق واقعى محبوب است و در راه وصول به او آرام و قرارى ندارد، همچون اسبى تازى دونده است و نيازى به تازيانه و شلاّق ندارد.

دوزخ ‌ جهنم

سالك كه وجودى براى خود نمى شناسد در واقع به فنا فى الله رسيده است و تن و جان او از همه تعيّنات پاك و مصفّا گرديده است.چنين سالكى ترس و باكى از آتش جهنم ندارد.

غشّ ‌ آميزش چيزى كم بها در چيزى گرانبها مانند زر و سيم (ف - م)، ناخالصى،