كسى كه به واسطه انجام عبادات مستحب، محبوب حق گردد و با «لاى» لا اله، هر آنچه غير خداست، نفى كند به تحقيق كه خانه دل خود را از غير حق جارو كرده و خانه را براى حق مهيّا ساخته است.

محمود ‌ ستوده، پسنديده

آنگاه كه سالك و عارف به واسطه انجام نوافل محبوب حق گردد و خانه دل خود را از هر آنچه غير حق باشد، پاك گرداند، بر اساس آيه ﴿و من اللّيل فتهجّد به نافله لك عسى ان يبعثك ربّك مقاماً محموداً﴾[2] به مقام و مكانى محمود و پسنديده دست يافته و از مقام «بى يسمع و بى يبصر» نشان مى يابد و از سرّ حق آگاه مى شود.

مصراع اول ناظر بر آيه 79 سوره اسراء دارد. همچنين مصراع دوم اشاره به حديث قدسى دارد كه ذكر آن در بيت شماره 499 آمده است.

شين ‌ عيب، زشتى (ف - م)

عين ‌ آنچه در خارج تحقق دارد (ف - م)

تا زمانى كه تعلّق وجود عارف به كلّى از بين نرفته باشد همچنان عيب و شين در او باقى است يعنى هستى عارف كاملاً در حقّ فانى نگشته است و مانع وصول عارف