حق فانى دانست و به بقاء بالله رسيد آنگاه است كه شايستگى مقام خلافت را پيدا نموده و حق تاج خلافت را بر سر او مى گذارد.

بقا و فنا، انجام و آغاز تضاد و طباق ظريفى بين آنها وجود دارد كه از نظر زيبايى كلام قابل توجه است.

بقا ‌ عبارت از مرتبه اى است كه سالك بعد از آنكه وجود خود را محو حق دانست در حق باقى بماند و خود را در حق ببيند.

فنا ‌ عبارت از مرتبه اى است كه سالك وجودى براى خود قائل نباشد و خود را در وجود حق فانى پندارد.

سالك بعد از آنكه وجود خود را در حق فانى ديد يعنى به مقام فناء فى الله رسيد از اين مرتبه نيز گذشته به مقام بقاء باللّه مى رسد و از انجام راه سلوك كه به سير رجوعى رفته بود بار ديگر به آغاز كه مرتبه تقيّد است مى رود و در اين مرحله مقام خليفة اللّهى پيدا مى كند و به هدايت و راهنمايى گمراهان مى پردازد.

شريعت ‌ راه و روش، دستورات دين «شريعت ظاهر است، و ظاهر آنست كه پاى، از حدّ بندگى بيرون ننهى»[1]

شعار ‌ لباس زير، جامه هايى كه تن آدمى را مى پوشاند.

طريقت ‌ سير و سلوك باطن، تزكيّه باطن، مذهب