است و آن يك حقيقت در صورت همه، بنا به قابليت ها و استعدادها پيدا مى شود.

همچند ‌ مساوى، معادل

اسماء ‌ جمع اسم، نامها، در اصطلاح عرفا مقصود معارف و حقايق است.

نيل ‌ رود بزرگ

مقصود اصلى شيخ از اين بيت بيان اين نكته است كه كوچكى و بزرگى در وحدت ذات جايگاهى ندارد و پيل و پشّه و نيل و قطره همه داراى يك حقيقت وجودى اند و آن ذات حق است.

حبه ‌ دانه

نيك مى دانيم كه حقيقت حبّه و صد خرمن و جهان يكى است و آن ذات حق است. اما تعيّن مادى حبّه و ارزن و خرمن و عالم، پرده اى است ميان حقيقت وجودى آنها كه حق است.

همچنين اين بيت «ناظر بر حكمت نامتناهى پروردگار است»[1]

نقطه چشم ‌ مردمك چشم

چون جان همه موجودات در حقيقت حق است پر پشّه نيز با آن كوچكى از فيض كامل حق خالى نمى باشد و مظهر آن حقيقت است زمانى كه از قيد تعينات رهايى يافته باشد. همچنين نقطه چشم كه همانا مردمك چشم است مظهر حقيقت