روايات[ ( لاصلوة الا بطهور]) و[ ( لاصلوة الا بفاتحة الكتاب]) نيز مورد بحثقرار گرفته اند و اين سؤال مطرح شده است كه نفى مذكور در اين روايات آيا نفى صحت است يا نفى كمال است و يا نفى حقيقت است . و , بنابراين , روايات مجملند , چون مقصود مشخص نيست . البته اين نكته قابل ذكر است كه اجمال اين تركيب مبتنى است بر اينكه گفته شود الفاظ عبادات وضع شده اند از براى اعماز صحيح و فاسد , كه در اين صورت نفى مردد مى شود بين نفى صحت و نفى كمال , با اين فرض كه قرينه اى در كلام نسبت به يكى از اين معانى وجود ندارد و قهرا كلام مجمل مى شود . اما بنابر اينكه گفته شود الفاظ عبادات وضع شده اند برخصوص صحيح , نه اعم از صحيح و فاسد , در آن صورت اجمالى در كار نخواهد بود , چون ظهور منعقد مى شود بر نفى صحت مثلا , نماز غير صحيح نماز نيست حقيقتا .

تحقيق اين است كه در اين روايات كه نفى به صورت[ ( لا]) آمده است , مراد شارع مقدس معلوم است . مثلا , در[ ( لاصلوة الا بفاتحة الكتاب]) , شارع ماهيتصلات را با نبود فاتحة الكتاب نفى مى كند . لسان روايت در اين موارد ارشادبه جزئيت و شرطيت دارد . بنابراين , شارع مقدس در مقام بيان جزئيت وشرطيت