انسانى و به‌دست آوردن ثروت ملل ديگر به جنگ يا بستن پيمان‌هاى نظامى اقدام نمى‌كرد. در تمام دوران پر افتخار زندگى‌اش، همواره به نجات مظلومان و مستضعفان مى‌انديشيد.

‌ در اين‌جا به منظور تبيين فلسفه واقعى درگيرى‌هاى پيامبر (صلى الله عليه وآله) و پرده برداشتن از غرضورزى‌ها و انگيزه‌هاى استعمارى برخى از مستشرقان، بهويژه دستگاه تبشيرى مسيحيت در واژگونه تفسير كردن جنگ‌هاى پيامبر اسلام، نخست به توضيح انگيزه نبردهاى معروف پيامبر (صلى الله عليه وآله) مى‌پردازيم و در پايان آمارى از كشتگان تمام جنگ‌هاى زمان پيامبر (صلى الله عليه وآله) ارائه مى‌كنيم تا صاحبان خرد و انصاف، دور از تعصب به داورى بپردازند. [1]

جنگ بدر

پيامبراسلام و يارانش 13 سال در مكه مورد آزار و شكنجه قريش قرار گرفته، سرانجام ناگزير به مدينه هجرت كردند. البته كفار و مشركان مكه پس از هجرت نيز از پاى ننشستند; پيوسته مسلمانان بى‌دفاع را مى‌آزردند، دارايى ناچيزشان را مصادره مى‌كردند و آن‌ها را از هجرت باز مى‌داشتند. [2] از سوى ديگر مكيان انديشه محاصره شديد اقتصادى مدينه را در سر مى‌پروراندند و حتى رساندن آذوقه به مدينه را ممنوع ساختند. ابوجهل، در نامه‌اى خشونت‌آميز، به پيامبراسلام (صلى الله عليه وآله) اخطار كرد در انتظار حمله قريش باشد. در اين هنگام، خداوند چنين وحى كرد: آنان كه مورد هجوم و تجاوز واقع شده‌اند، مى‌توانند به جنگ و دفاع بپردازند. خداوند قادر است آنان را كه به جرم يكتا پرستى از شهر و ديار خود رانده شده‌اند، يارى كند. [3]

‌ بر اين اساس، پيامبراسلام (صلى الله عليه وآله) در سال دوم هجرت، براى حفظ اسلام و دفاع از حقوق حياتى مسلمانان و خنثا كردن نقشه‌هاى قريش، اقدام كرد. مسلمانان سرانجام در ‌بدر‌ با لشگريان قريش روبه‌رو شدند و با آن‌كه نيرويى يك سوم كفار داشتند، به پيروزى دست يافتند. [4]

جنگ احد

قريش، براى جبران شكست بدر، در سال سوم هجرت رهسپار مدينه شد و در اُحُد با لشگر