7. در حضور ديگران با دوست و هم اتاقي‌اش درگوشي صحبت نکند؛ زيرا اين عمل، سبب برانگيختن سوءظن است.

8 . سخن خوب و مفيد ديگران را قطع نکند، و با حوصله و بردباري گوش فرا دهد؛ شايد حقيقتي به گوش او برسد که عامل تحولي شگرف در زندگي‌اش گردد.

9. در صورت اشتباه و خطاي ديگران، نسبت به وي کينه و کدورتي به دل نگيرد، که خداوند دل کينه‌دار و آلوده به کدورت را دوست ندارد.

10. از ورود به حريم شخصي و زندگي خصوصي، و پرسش از امور پنهان ديگران به شدت بپرهيزد.

11. از زائران موفق و آنان که در عبادت پروردگار و خدمت به خلق نشاط دارند، الگو بگيرد و در آن راستا تلاش نمايد.

12. نسبت به همه خوشبين باشد و خود را در عبادت و خدمت و انجام کار خير مقصر بداند، و از بدبيني ـ که از حالات شيطاني است ـ بپرهيزد.

13. از تفحّص و تجسّس نقاط ضعف ديگران، آن هم با هدف ضربه زدن به شخصيت آنان، که در اين سفر ميهمان خدا هستند، جداً بپرهيزد.

14. در آشتي دادن زائراني که احياناً با يکديگر قهر